Inzending van Michel Mol.
Hoe mijn beste vriend gestorven is.
voorwoord: Om persoonlijke en respectieve redenen heb ik de namen veranderd.
Op een goeie morgen reed ik samen met mijn beste vriend en puchcompagnon Ronny (hij reed met een MS50, 2 versnellingen aan de hand) over een drukke baan in de buurt van de Noorderlaan te Antwerpen. Daar aangekomen zijn we, zoals gewoonlijk, een biljartje gaan doen en iets gegeten, gedronken... Nadien reden we terug huiswaarts waar onderweg zijn puchie plots geen zin meer had.Alles nagekeken... bougie gekuist, carburator in de ondertussen pletsende regen uit mekaar gevezen, gekuist, terug in mekaar gezet, al de nodige rest er nog bij. Toen bleek dat zijn puchie nog geen zin had om terug te draaien, besloot ik om naar mijn huis te rijden om een paar wisselstukken te halen, ik had er toen toch genoeg... had ik beter niet gedaan.
Ondertussen (toen ik onderweg was dus), heeft hij dat ding toch aan de praat gekregen, doch zonder verlichting. Hij moet zo doorgereden zijn in de gedachte dat het op de baan toch wel verlicht genoeg was. Helaas was zijn idee verkeerd. Toen hij uit een bocht kwam, werd hij geraakt door een dronken chauffeur die hem met bromfiets en al tegen een muur heeft geduwd. De chauffeur is uiteindelijk veroordeeld: heeft 5 jaar voorwaardelijk gekregen voor onvrijwillige doodslag en een boete van 25000fr (1250?) gekregen voor rijden onder invloed. Het belgische "recht" is toch echt wel zo krom als een banaan. Kort nadien heb ik mijn eerste Puch verkocht, doch het mocht niet baten. De puchitis bleef toeslaan. Na een korte depressie heb ik toch maar mijn tweede puchie gestart en ben beginnen rijden, weliswaar met de tranen in mijn ogen omdat ik mijn compagnon kwijt was.Waar ik allemaal gezeten heb met dat ding weet ik niet meer precies, maar ik had wel mijn tentje bij. Dat heb ik toen ook wel een paar keer gebruikt. Ben eigenlijk 5 (ja, vijf) dagen vermist geweest.
Nawoord:
Met respect: Ronny. 1966-1992
|