Puch en Tomos Club Vlaanderen

Verslag van de winterrit 2010 19 December - Sneeuw sneeuw en nog eens sneeuw Verslag van de winterrit op 19 December 2010, op de 17de sneeuwdag van het jaar.. En wat een sneeuwdag. ´s Morgens nog lekker droog. Temperatuur van min een beetje. Eigenlijk ideaal. Yani stond om een uur of 12 al als eerste te wachten onder de overkapping van barcelona, na een ritje vanuit Kontich. Toen arriveerde Peter uit Essen. En nog even later ook Jelle uit Broechem, met de auto en z´n brommer omgevallen op de remorque. Geen goed teken. Maar wel voorzien door onze sponsor, de ambachtelijke slagerij van Jan Bruyninckx, van heerlijke snack voor onderweg. Yani, was aangekomen met een gebroken koppelingskabel (zat ook zo´n dun kabeltje tussen) dus daar maar een heavyduty kabel ingestoken met vereende krachten zodat we startklaar stonden. Ondertussen was ook Tony uit Deurne ons nog een hart onder de riem komen steken waren we toe aan een borrel voor vertrek. Net tegen vertrektijd meld ook Merijn uit Antwerpen zich met de mededeling dat er nog een op komst was.. de Ceu .. al met al dus een uur na geplande vertrek gelijk maar doorgereden naar de fietstunnel om daar met de lift af te zakken onder het scheld door. Zo konden we beginnen met rijden zonder nog te moeten lopen (de voetgangers tunnel een km dichterbij). Zo wel met een extra slinger op linker oever geraakt en de eerste sneeuw begon al wat voller te worden, wat begon met een lichte dwarrel sneeuw bij vertrek was nu al vlokken aan het vormen. De brommer van Jelle vond dat allemaal niet leuk (mogelijk gevolg van de val tijdens zn vervoer) en sputterde. Niet echt een goed begin voor een barre tocht. Na 2 bougie wissels de hoop opgegeven en helaas weer naar de vertek plek terug gemoeten. De rest vervolgde de route over een met 10-15 cm sneeuw belegd fietspad waar je de contouren nog net kon zien, waar het niet opgewaaid was. Yani had een eigen pad gevonden maar ook dat eindigde op het ijzig besneeuwde spoor. Toch konden we redelijk vaart maken en ploegden door tot het industriegebied begon. Een mooi zuivere baan door een bevroren en besneeuwd industrie landschap, waar we (eigenlijk net lekker op gang) al pauze hielden aan de Schelde voor een verwarmende slok en gekruide worst. Gelukkig voor de deelnemers was de opkomst beperkt dus was de maag al goed gevuld voor we weer op de brommer stapten. Weer een kippe-eindje rijden en knipperen tegen de horizontaal aanvliegende sneeuw, wat glibberen langs een fort en over de Kallose kasseien en we stonden zo voor frietkot ´t pleintje, waar we een week er voor nog gevraagd hadden of ze open zouden zijn vandaag, en of we met een groepke terecht konden. oja geen probleem.... dus wel. Gewoon gesloten. Gelukkig had slager Jan de dag dus gered... en ging het verder richting Burcht. De expresweg over richting Merelbeke, en wel gelijk links onder de brug over een fietspad waar nog dik sneeuw lag. Verder schilderachtige plaatjes tussen het riet, die wonderwel gewoon de route bleken te zijn, leuke veldweggetjes en langs een mijnenveld voor de verandering. En dat alles in een waas van sneeuw op een leuke en gelukkig medeweggebruikers arme route. Na het tweede fort op de route ("hu fort? ik moest op de weg letten..") , nog een borrel en nicotine stopje nadat we net 1 straat te vroeg afgedraaid waren en nog optimistisch, dat de volgende afslag ons wel weer goed zou leiden... Zo ploeterend door de besneeuwde buitenwegen vlot van de route afgeweken om dan door de binnenlanden dwalend via centrum Kruibeke uiteindelijk weer op de geplande route te komen. En vooral in het zicht van de eerste warme gelegenheid sinds thuis, 5 a 6 uur er voor, het beloofde tof cafe in Burcht. Een thuiswedstrijd voor de Ceu. Daar eerst schoenen, helmen en sokken gedroogd voor we een paar gezellige uren, rijstpapjes van onze Jan en 2a3 cm sneeuw later weer buiten kwamen rollen. (en dan was het toen we binnen zaten (zal je altijd zien !) nog veel droog geweest buiten). Uiteraard sneeuwde het weer en best stevig ook, ik denk dat er over heel de dag toch wel weer 10cm gevallen is. Boven op de 5 tot 15 cm van de afgelopen dagen. Deze rit heeft het begrip winterrit weer wat uitstraling gegeven. Na jaren goed weggekomen te zijn met het weer was dit een waarlijk epische tocht tegen de elementen bij een temperatuur goed onder 0 graden. Gelukkig alles zonder ongelukken afgelopen, echt prachtig. (een dag later was het bij wijlen min tien graden, we hebben dus toch geluk gehad met het weer.. ) ps Onderweg er naar toe, prachtige weg, schoon fietspad (dit was dan net wel weer in nederland), idillische plaatjes en dat alles als je de uitlaatspruitstukboutjes staat vast te draaien onderweg. De start - inzending Tony Wouters Onderweg nog wat indrukken van Merijn zijn camera de flyer echt gereden One lucky basterd... Goed, de terugweg naar Essen-Hoek was glibberig en koud. Gelukkig reed het best goed op de ijzel en sneeuw zodat ik harder kon opschieten dan de meeste auto´s zodat je wat ruimte hebt en door kan rijden. Vol vertrouwen in het materieel, ik had immers ´s nachts nog het achterwiel gewisseld met dat van Rusty wat nog vol stond na 2 jaar stilstand, want in de achterband die op de brommer lag zaten centimeters-lange open gapende lengtescheuren in, je zag gewoon het canvas er al uit pluizen. En daar had deze band geen last van, de rem / trommel was wel wat bruusk maar die gebruik je toch haast niet met dit weer. Op het profiel van je zolen rem / stuur je nog beter. ;-) In Antwerpen stad was het aangevroren pap maar verder richting Ekeren en Hoevenen ging het al beter, de rest van het verkeer was ook weg, en op het rechte stuk van Kapellen naar Hoogerheide werd het echt koud, maar dat vond de motor wel lekker dus volle bak. Nog een stukje door de binnenlanden en dan sta je thuis. Ben je blij dat je nog je veters los kan krijgen en plof je neer om weer op te warmen en bij te komen. Kom je 14 uur later terug in de schuur, is het eerste er al wel afgedooid en zie je een lekke band. Even opgepompt en binnen een uurtje weer leeg..... Als je dan ook nog weet dat het ding geen middel pickel heeft en het hele afgeladen gevaarte dus eerst met touw opgehesen moet worden om het achterwiel te kunnen demonteren, zodat je de binnenband kan wisselen (ja die had ik bij). Nog afgezien van de bevroren ellende.... Onderdelen kwijt in de sneeuw. Op café konden we er nog mee lachen, wil je niet mee maken , hahaha. Want we hadden gelukkig niet echt hoeven sleutelen onderweg. (bougie sleutel en een 10-11 zit gewoon in je zak en teld niet mee) en zo is het gebleven met heel veel geluk.