Puch en Tomos Club Vlaanderen

Bezoek en eerbetoon aan een gewezen icoon van Puch Toen de familie Puch te horen kreeg dat een oud Puchdealer een aantal onderdelen uit oude stock te koop aanbood, ging ze onmiddelijk een kijkje nemen bij de man in kwestie. Daar aangekomen echter bleek al snel dat deze man geen gewoon Puchdealertje geweest was: deze man had immers ook in de rally´s van weleer met Puch furore gemaakt! Zo bleek Willy Deneyer ook meerdere malen Belgisch kampioen geweest te zijn... Het duurde nochtans even voordat we deze bijzondere geschiedenis te horen kregen. Eerst kregen we een rondleiding door de oude werkplaats, waar vroeger menig Puchje van zijn kwalen genezen is. Daar kregen we ook een indrukwekkend aantal oude originele onderdelen te zien: van dichtingen tot voorvorken en achterveren, décompressor onderdelen, ... Veel onderdelen voor oude Puchmotoren ook, al vertelde hij ons losjesweg dat vele onderdelen al naar Nederland verhuisd zijn, onder meer enkele druppeltanks !!! De oude werkbank Tijdens het bezoek aan de werkplaats werd het dan tijd voor de levensgeschiedenis van mr. Deneyer zelf. Vanaf zijn twaalfde reed hij op een Gillet 98cc, die zijn vader dan wel voor hem moest starten. Het motorvirus had hem dus al op zeer jeugdige leeftijd in zijn greep. Toen hij later bij het leger ging, moest hij met de motor patrouille rijden aan het Albertkanaal te Leopoldsburg. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak verstopte hij het motorblok van zijn motorfiets bij een boer in een schuur, om het vervolgens na de oorlog weer te gaan ophalen! Hij werd echter opgevorderd voor een werkkamp, en moest de trein nemen richting Duitsland. Door simpelweg aan de andere kant weer uit te snappen kon hij echter ontsnappen, en hij hield zich de volgende twee jaar schuil. Na de oorlog waren er zowel van het Duitse als het geallieerde leger veel motoren achtergebleven, die hij dan opkocht. Hij zette deze in orde en verkocht ze dan verder. Niet lang daarna werd hij dealer van Puchmotoren en daarna ook van Puchbromfietsen. Ondertussen reed hij ook trialwedstrijden, met een Jamesmotorfiets die hij zelf aangepast had. Zijn ware roeping lag echter op de weg (nu ja, toen was alles nog niet zo geasfalteerd...) en niet lang daarna reed hij met een Puch 175 SV zijn eerste rally. Hij bouwde daar al snel een stevige reputatie op: zover kwam het zelfs dat hij steeds met startnummer één reed, en het parcours mocht openen! Willy op zijn 175SV tijdens de 12h van XL, met het controleboekje tussen de lippen. Zijn palmares werd al snel groter, en al snel nam hij deel aan rally´s in Finland, Kroatië, ... Hij nam ook steeds de motor voor zijn vervoer naar de start van de rally: ook al was die in Noorwegen ! Hij had ondertussen een mecanicien aangenomen die de winkel openhield samen met de vrouw van Willy. Hij had van hetzelfde type twee motoren, zodat hij kon thuiskomen, de ene laten staan voor een technische controle en een onderhoud en gewoon daags nadien met de andere al naar een rally kon vertrekken ! Na de teloorgang van de 175cc klasse (er werden niet genoeg motoren met deze cilinderinhoud gebouwd) reed hij een tijdlang met een Puch 250SGS, om nadien over te schakelen op een Puch M125. Met die laatste haalde hij maar liefst 300.000 kilometer zonder noemenswaardige defecten !! Nu ja, dat hij een getalenteerd bestuurder was blijkt ook uit het diploma dat de Franse overheid hem toekende uitreikte voor meer dan één miljoen kilometers in rally´s zonder ongevallen! Bedenk daar zeker bij dat de wegen er toen nog bijlange niet zo goed bijlagen als toen: kasseien en grind waren toen de normaalste zaak van de wereld. Om een voorbeeld te geven: beklimmingen waren vaak haarspeldbochten omhoog, in grind. Om die snel te nemen heb je wel wat techniek nodig. Willy remde eerst bruusk, om het achterwiel te blokkeren en de motor in de bocht te leggen. daarna het gas erop, om dan vervolgens mooi de bocht rond te glijden. Dat moet natuurlijk wel, als je weet dat hij een gemiddelde snelheid van 80 ! km/h handhaafde. Ook uithoudingskoersen reed hij vaak: de 24 uur van XL bijvoorbeeld. Zo´n uithoudingsrit heeft hij ook gewonnen met een Puch VS50S, Een mooi bewijs voor de degelijkheid van deze machines ! Onderstaande foto´s geven een beeld van de vele medailles die hij behaald heeft, tot hij er in 1984 mee gestopt is (hij was toen 64 !). Nog vermeldenswaard: zijn vaste copiloot voor de rally´s was de broer van Jacques Brel, zoals ook op de vele bekers en certificaten te lezen is. Onderstaande foto´s geven een beeld van zijn palmares, maar zijn verre van volledig. Willy zelf voor zijn medailles Willy op zijn M125, in Italië Ondertussen is deze man 89 geworden, en heeft hij de helm al een aantal jaren aan de haak gehangen. Toch is het sterk dat deze man nergens in de Puchgeschiedenis vernoemd wordt, gezien zijn palmares. Hij was niet officieel aangesloten bij het fabrieksteam, en wordt daarom niet bij hen vermeld in "Das grosse Puch Buch". Jammer, gezien zijn vele prestaties. Hij kende de Puchfabrieksrijders wel, en is zelf meerdere malen naar Graz gereden om een woordje te zeggen. Toch lovenswaardig dus, wat hij wist te bereiken zonder zware fabriekssteun ! Meerdere malen waren zelfs de fabrieksrijders op achtervolgen aangewezen ! De enige verwijzing naar hem is een folder in het recente werk "PUCH. Mopeds, Roller & Kleinkrafträder" van Wolfgang J. Verwüster. Dit boek (overigens een mooie bron aan informatie: het bevat veel folders van bijna alle modellen!) bevat een folder van A. Breslau, toenmalig invoerder. Op pagina 132 staat hij, met onderaan een duidelijk leesbare stempel: "Motos Willy". Inderdaad, dit is de enige schriftelijke herinnering aan Willy Deneyer in de grote Puchbijbels. Jammer; daarom dat de PTCV erg blij is dat we hem gevonden hebben, zodat we hem en zijn heldendaden op deze wijze toch kunnen vereeuwigen en hem het eerbetoon geven dat hem eerlijk toekomt. Want hij was in de rally één van de strafsten, iets wat er niet veel kunnen zeggen. En hij reed natuurlijk alleen maar Puch, iets wat het betrouwbaarheidsbeeld en het imago van ons merk natuurlijk eens flink in de verf zet. Wij van de PTCV wensen hem in ieder geval nog vele jaren, en we hopen dat we op deze manier toch mogen bijdragen aan een grotere naamsbekendheid van deze toch wel straffe Puch rijder. Willy Deneyer Helaas is deze held reeds overleden op 19 januari 2017, zie onderstaande rouw advertentie.